Bencil=Mutlu

Eminim hepimizin vardır bir zincirleme örneği.

İlk yalanın diğer yalanlara gebe kaldığı gibi,

İlk hatamız da devamını getirir diğerlerinin..

En büyük hatamızda "ilkinden bir şey olmaz" cümlesine inanmamız olsa gerek.

Olan ilkinde oluyor zaten.

Olay her neyse ilki olduktan sonra gerçeklemiş oluyor.

İç sesin beyne yaptığı etkiyle düşüncelere yolculuk böylece başlıyor..

En içten ama en acınası özürleri kendimizden diler oluyoruz;

Çünkü biliyoruz ki geri dönüşü olmayan şeylerden dolayı üzülüyoruz.

Herkesin algısı farklı ve algı da seçiciliği;

O yüzden çoğu zaman dertleri anlatmak da rahatlatmıyor bizi..

Aynadaki sıfatımıza bile sesli söyleyemediğimiz bir şeyi kiminle paylaşabiliriz ki?
Kim ne kadar, kaç gün kaç dakika geçirebilir kendimize duyduğumuz gizli öfkeyi?
Eğer bencil olabilirsek; önceliğimiz kendi değerlerimiz, düşünce ve inançlarımız olabilirse,
Başkalarına göre tabularımızı yıkmazsak; mutlu da olabiliriz belki..