26 Haziran 2012 Salı

Hayat ne garip

Neden büyüdükçe çocukluğunu özler bir insan?
Hemde ne kadar büyüdüysek o kadar çocuk olmayı?
Sorumluluk almak mı ağır geliyor , büyümek neden zor?
Sanki büyüdükçe gülmeler daha sahte, daha yasak oluyor..
Acılar tam tersine daha gerçek, daha tükenmez ..
Boğazda , kursakta kalan bir mutluluk
Ne tam anlamıyla var olabilen ne de yok.
Umutlarımız gittikçe kaybolmaya meyilli..
Oysa ki çocukluğumuz ne kadar da sıcak.
Keşke bazen kendinden kaçabilse insan.
Tatile çıkarmışcasına arada çocuk olabilse ,
Küçükken büyümek cazipken, büyüdükçe küçülmek istiyor insan..
Hayat ne garip..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder